Storytelling – budowa i analiza narracji w komunikacji międzykulturowej - Klinika Kariery Przyszłego Nauczyciela (2022L) - gr. 1

W ramach zajęć studenci nauczą się budowy i analizy narracji, poznają metodologię pracy z wykorzystaniem narzędzi ‘storytellingu’ oraz przeanalizują znaczenie ‘storysharing’u’ w procesie komunikacji międzykulturowej i nauczą się praktycznie wykorzystywać go podczas zajęć dotyczących edukacji i komunikacji międzykulturowej, w zajęciach wykorzystujących metody partycypacyjne oraz w zajęciach dotyczących działań integracyjnych.

W ramach zajęć przewidziane są warsztaty z uczniami szkoły podstawowej, podczas których studenci w praktyce wykorzystywać będą wiedzę i umiejętności zdobyte podczas kursu.

W zajęciach uczestniczyć mogą wyłącznie studenci drugiego lub trzeciego roku studiów licencjackich, pierwszego lub drugiego roku studiów magisterskich oraz czwartego lub piątego roku studiów jednolitych magisterskich. Jeżeli student nie spełnia tego kryterium, zostanie poproszony o wyrejestrowanie z zajęć.

Zaliczenie na ocenę

Dynamiczna sytuacja geopolityczna implikuje w ostatnich dekadach wyraźne zmiany w strukturze społeczeństw na niemal każdym kontynencie. Kolejne fale migracyjne (Bhabha 2018) – zarówno swobodne, jak i wymuszone – trwale zmieniają struktury społeczne, wymuszając na ludziach konieczność odnalezienia się w nowych dla nich społeczno-kulturowych w tym językowych rzeczywistościach, co dotyczy zarówno osób migrujących, jak i członków społeczności przyjmujących – tych, do których trafiają osoby z doświadczeniem migracyjnym, jak i tych, które opuszczają (Pasamonik, Markowska-Manista 2017).

Rozumienie różnorodności kulturowej oraz umiejętność świadomego funkcjonowania w środowiskach wielokulturowych uznać można dzisiaj za jedne z kluczowych kompetencji społecznych, wymagających wzmacniania już na etapie socjalizacji i edukacji przedszkolnej.

Tożsamość rozumiana jako poczucie wewnętrznej integralności oraz zadomowienia się w sobie, klarowny obraz siebie w oczach innych, umiejętność swobodnego rozpoznania się w opozycji ‘ja-on’, poczucie własnej odrębności przy jednoczesnym poczuciu przynależności do grupy oraz umiejętność określenia swojego miejsca w danej społeczności determinują poczucie bezpieczeństwa, a co za tym idzie harmonijny, wieloaspektowy rozwój każdej jednostki. Konieczność weryfikacji własnej tożsamości oraz otwarcie się na tożsamości cudze nie jest procesem łatwym, jednak nieuniknionym i głęboko potrzebnym. Proponowane zajęcia wpisują się w tę potrzebę, pomagając uczestnikom w zrozumieniu zarówno siebie samych, jak i innych członków społeczności, do których przynależą. Projekt wpisuje się w politykę otwarcia międzykulturowego instytucji (uniwersytetu a pośrednio szkoły) na różnorodność kulturową, głosy i działania migrantów i społeczeństwa przyjmującego. Co istotne, daje przestrzeń do współpracy i wzmacnia kompetencje międzykulturowe uczestników.

Nadrzędnym celem kursu jest zapewnienie uczestniczącym w nim studentom metod, strategii i narzędzi niezbędnych do pracy z dziećmi z różnych środowisk kulturowych w oparciu z wykorzystaniem narzędzi „storytellingu” oraz „storysharingu”, budowy i analizy narracji oraz podejść partycypacyjnych w pracy z grupami wrażliwymi (dziecmi, migrantami).

Istotnym celem jest także wspieranie uczestników zajęć w kreowaniu postaw otwartości na różne kultury, języki, wzmacnianie w nich kompetencji niezbędnych w komunikacji międzykulturowej, wzmacnianie świadomości własnej tożsamości oraz rozumienia tożsamości innych osób, często pochodzących z innych kręgów kulturowych (Nikitorowicz 2005).

W spotkaniach wezmą udział goście:

1. Opowiadacze – osoby z doświadczeniem migracji, podróży, kontaktów międzykulturowych, z przygotowaniem w zakresie storytellingu oraz bez takiego przygotowania.

2. Opowiadacze-narratorzy (prowadzący) – osoby ze Stowarzyszenia „Grupa Studnia O.” lub zaproszeni przez nich goście (ważne w przypadku konieczności tłumaczenia).

3. Uczniowie klas 3-5 szkoły podstawowej wraz z nauczycielami (Szkoła Podstawowa nr 34 im. Stanisława Dubois w Warszawie, ul. L. Kruczkowskiego 12b).

Warsztat umożliwia uzyskanie kompetencji zawodowych oraz komunikacyjnych, w tym umiejętności pracy w grupie oraz kompetencji interpersonalnych.

Zajęcia finansowane są ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach PO WER, ścieżka 3.5 i z tego powodu studenci zobowiązani są do wypełnienia dokumentacji projektowej. Niewypełnienie obligatoryjnej dokumentacji projektowej przed rozpoczęciem drugich zajęć oznacza rezygnację z zajęć, a tym samym student zostanie poproszony o wyrejestrowanie się z nich.

o Ayşen Kaim A. (2020), Meddah – turecki teatr jednego aktora. Spotkanie tradycji kultury ustnej z kulturą widowiskową, Warszawa.

o Antropologia słowa, zagadnienia i wybór tekstów, red. Grzegorz Godlewski, Andrzej Mencwel, Roch Sulima, (2004), Warszawa.

o Aronson E., Akert R. M., Wilson T. D. (1997), Psychologia społeczna. Serce i umysł, Poznań.

o Aiken G. (1997), Spotlights on Words, West Midlands.

o Benedict R. (2002), Wzory kultury, Warszawa.

o Bettelheim B., (1985), Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni, Warszawa.

o Buber M. (1992), Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych, Warszawa.

o Debusschere E. B. (2007), The Revelation of Evolutionary Events in Myths, Stories and Legends, NY.

o Egan K. (1988), Teaching as Story-telling, London.

o Ellis G., Brewster J. (1991), The Storytelling Handbook. A Guide for Primary Teachers, London.

o Fromm E. (1977), Zapomniany język. Wstęp do rozumienia snów, baśni i mitów, Warszawa.

o Goody J. (2006), Logika pisma a organizacja społeczeństwa, tłum. Grzegorz Godlewski, Warszawa.

o Goody J. (2012), Mit, rytuał i oralność, tłum. Olga Kaczmarek, Warszawa.

o Godlewski G. (2008), Słowo, pismo, sztuka słowa. Perspektywy antropologiczne, Warszawa.

o Halili R. (2012), Naród i jego pieśni. Rzecz o oralności, piśmienności i epice ludowej wśród Albańczyków i Serbów, Warszawa.

o Kim, Y. Y. Ideology, Identity, and Intercultural Communication: An Analysis of Differing Academic Conceptions of Cultural Identity, Journal of Intercultural Communication Research, 36:3, pp. 237-253.

o Oehlmann Ch. G. (2012), O sztuce opowiadania. Jak snuć opowieści, prawić baśnie, gawędzić i opowiadać historie. Vademecum praktyka, Kraków.

o Ong W. J. (2011), Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, tłum. Józef Japola, Warszawa.

o Owczarek B., Mitosek Z., Grajewski W. (2001), Praktyki opowiadania, Kraków.

miejsce i termin: Wydziale Neofilologii UW przy ul Dobrej 55, 17 marca, 24 marca, 31 marca, 14 kwietnia, 21 kwietnia, 28 kwietnia, 12 maja, 19 maja, 26 maja, 2 czerwca, 9 czerwca, 16 czerwca , piątek w godz. 11:30-13:00. Trzy zajęcia odbędą się w trybie online w terminie ustalonym z prowadzącymi.